‘Je hebt haar onvoorwaardelijk lief. Dat is er gewoon’, zei mijn zoon toen zijn kleine meisje geboren was. Het verraste hem, een nieuw inzicht. Het onvoorwaardelijk geven van zorg, aandacht, geborgenheid. Daar doe je je best niet voor, het is er gewoon. Ook als ze je nachtrust ontneemt. Alleen het beste is goed genoeg.
Onze ouders zijn onze secure base. Secure bases geven houvast en inspiratie. We kunnen op hen terugvallen voor advies of steun. Ze stimuleren ons grenzen te verleggen, de grote wereld in te gaan. Zo groeien we in zelfvertrouwen en eigenwaarde. We worden autonome en stabiele mensen. Want we voelen ons veilig (in Taal van transitie van Jakob van Wielink).
Net al bij schoolleiders, die teamleden vertrouwen geven en inspireren. Waardoor leerkrachten op hun beurt leerlingen veiligheid gaan bieden en hen weten uit te dagen. Als secure base zeggen we: ‘Ik heb het beste met je voor, ik geloof in je kunnen, ga ervoor, ik vertrouw je’. Onvoorwaardelijk.
De magische combinatie van caring en daring..
De magische combinatie van caring en daring, zorg en uitdaging, stimuleert tot een leven lang leren. Leerkrachten en leerlingen durven hun grenzen steeds verder te verleggen en bereiken wat ze echt willen. Nieuwe en verrassende ideeën worden gevoed en ontwikkeld. In onvoorwaardelijke verbondenheid komt er iets groters tot stand (in Care to Dare van George Kohlrieser). Vaardigheden die in onze gedigitaliseerde, snel veranderende samenleving steeds belangrijker worden.
Zijn wij als schoolleiders vooral caring? Dan zijn we overbezorgd en beknotten we de groei van potentieel. Zijn we vooral daring? Dan eisen we teveel risico en neemt het zelfvertrouwen af. Waar sta jij?
[mc4wp_form id=”841″]
NewMasters